مقصد

​

داشتم لابه لای کتابهای کتابخانه دنبال کتابی در زمینه سلوک عارفان می‌گشتم که به کار مقاله‌م بیاید، آنچه‌ می‌خواستم نیافتم اما به این کتاب* برخوردم و اتفاقی این صفحه‌ش را گشودم و عکسش را گرفتم که فراموشم نشود.
​در آن مراتبی را از نگاه صوفیان ذکر کرده و نوشته؛

اسلام می‌گوید: هرکه به تو سیلی زد با سیلی پاسخش را بده.

ایمان می‌گوید: هرکه به تو سیلی زد از او درگذر.

احسان می‌گوید: هرکه به تو سیلی زد رنجه مشو و به او محبت کن...

عبور از دین و رسیدن به این حد از تعالی و کمال را برای همه انسان‌ها آرزو دارم؛ اگرچه اسلامگرایان و به نوعی تمام دین‌گرایان افراطی در سراسر جهان چنان در چشمه‌ی تعصب غرق گشته‌اند که از یاد برده‌اند جاری شدن و پیمودن مسیر تا رسیدن به مقصد اصلی را...

اما من هنوز به نورٌ علیٰ نور و بیداری و آگاهی بشر امیدوارم، به قول حافظ؛

گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید

هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور

*کتاب چهل کلام سی پیام دکتر جواد نوربخش خط؛ سیداحمدشفیعی صفحه۷۱

پی‌نوشت: کاری با مباحث صوفی‌گری و همینطور شخصیت و نقش سلمان فارسی که در ادامه این مطلب به عنوان نمونه صوفیان صدراسلام ذکر کرده ندارم، خود پیام برایم پررنگ‌تر از هرچیز دیگری بود.

​