برای...

امروز بعد از مدتها اشکی که ریختم از سر شوق بود، از شنیدن خبر خوشایند جایزه گرمی برای بهترین موسیقی تاثیرگذار اجتماعی سال...

خوش‌حالم از اینکه صدای مردم ایران به گوش جهان رسید... خداکند به گوش خدا هم برسد...به قول فروغ فرخزاد؛ صدا،صدا،صدا، تنها صداست که می‌ماند...

از قدیم گفتن؛ آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند... درود بر شرف شروین... جوانی با کمترین امکانات و هزینه از جیب خودش نه از بیت‌المال و نه برای نمایش نقاب نقش بسته بر قدرت پوشالی‌اش، بلکه به عنوان راوی حقیقت، همچون آیینه‌ای شفاف، انعکاس دهنده‌ی صدای مردم سرزمینش شد، شایدهم بهتر است بگویم مثل رود زلالی که از صخره‌ها و سنگ‌های بسیار در بسترش عبور* کرد و آوای قطره قطره‌اش خروش نجوای رنج و اندوه انسان‌هایی بود و هست که از کمترین حقوق اجتماعی و انسانی در عصر تکنولوژی و فناوری برخوردارند...

...

گشوده چشم جهان را

به چهره‌ی پشت نقابِ چهار فصل سیاه،

چهار حرف ساده‌ی سطحی...

.

.

صدای وحدت انسان و ساز می‌آید

و نَقْبِ عمیق بلوغ و موسیقی

[رسوخ قطره به سیمان]

به سُخره می‌گیرد،

حضور صخره‌ی مسخِ سرودِ شیطان را...

#بداهه

مینامهرآفرین

*به قول سهراب سپهری؛

عبور باید کرد

و هم‌نورد افق‌های دور باید شد

و گاه در رگ یک حرف، خیمه باید زد...

(حتی اگر به قول یکی از اساتید نقد شعر، فرض را بر بنگی بودنش در زمان سرودن‌های عرفانی‌اش بگذاریم) من هیچ تعصبی روی هیچ انسانی ندارم و تقدس بخشیدن به اشخاص را نمی‌پسندم، اما می‌شود قسمت‌های قشنگ اندیشه‌ها را دید و شنید و نوشت و به تکثیر ارزش‌های انسانی کمک کرد...

گسترده‌‌باد نغمه‌ی انسان خردمند در جهان... خط سوم...