هش‌دار

.

تجسم کن
که تندیسی بلورین بوده‌ای روزی
گروهی می‌پرستیدند
             شرم چشم‌هایت را...
شکستی با همان دستی
که می‌بوسید پایت را...

بشر پیوسته می‌کوشد
بسازد بشکند شاید
بتی زیباتر از پیشش
شگفتی‌ساز دوران‌ها...
.
.
هزاران سال
                بعد از هضم انسان‌ها

زمین می زاید از نو، کاسه لیسان را...

تو اما گربه‌ای هستی
که می‌کوشی
بِلیسی زخم‌هایت‌ را...

امان از لحظه‌ای که تازه می‌فهمی
بُریده تیزیِ چیزی بلورین،
                              در زباله‌ ها،
زبانت را...

#مینامهرآفرین
۱۴بهمن ۱۴۰۰

سلام. احتمالا بعدا ویرایش شود

موضوعات مرتبط: تراوش های کوزه ی دل من(کمی شاعرانه)
برچسب ها: مینامهرآفرین , شعرنیمایی , گربه , زخم , بت

خط سوم...